یاحق

کفشهایم کو؟
چه کسی بود صدا زد هیچکی!
از خدا پنهون نیست از شما چه پنهون  کفشهای منم بالاخره بردن
نمیدونم این چه جهالتی بود که از من سرزد
یا اصلا جهالتی بود که از من سرزد.
اون روزایی رو به یاد میارم که هنوز کفشامو نبرده بودن
دوستانی رو که هی میگفتن عزیز دل برادر کفشهایت را بیاور داخل
و من که چنان جوابی میدادم که کف همه میبرید:
"اگه واقعا کسی هست که حسرت کفشهای منو داره یا فکر میکنه که این کفشها گره ای از گرهات زندگیشو باز میکنه،ارزونیش باد کفشهای من"



اما حالا
حالا که حدود چهار پنج ساعت از اون واقعه غم انگیز گذشته
حالا تازه فهمیدم که به تعداد کفشهایی که جلوی در مسجد گذاشته میشه آدم وجود داره که کفش نداره 
آدم برای کفش من
آدم برای کفش شما
شما
شما
شما...
شما هم حتما با من هم عقیده اید
رویای قشنگیه
وبازم مثل همیشه خوشکی که همه ما تو این رویا غرق بشیم
یاعلی