یاحق
۱
زندگی زندون منه

غیر از خدا گواه من

چشمون گریون منه...

شب جمعه ای دوباره زده بود به سرم تا دم در امامزاده رفتم که نمی دونم چرا بازم به در بسته خوردم قسم خورده بودم که دیگه پرسه نزنم توکوچه های جنوب شهرو عین دیوونه ها به حال خودم زار بزنم فکر نمی کردم اینقدر پوستم کلفت باشه به همین زودی یکسال گذشت شب چله پارسال دور هم بودیم لعنت به تو!...لعنت به من!...لعنت به این زندگی!...

آره میشه از دست خدا شاکی بود میشه به حضرتش عارض شد خدا باید عادل باشه و این یه چیز مسلمه که ما تاب عدالت الهی رو نداریم نمی گم خدا مهربون نیست خدا هم اگه قسم نخورده بود کافران رو عذاب می کنه هر آینه آتش جهنم رو بردا وسلاما میکرد فکرت جاهای دور نره ها! جهنم ما آدما همین دنیاست ولی خب حساب آقام جداست آقام خیلی مهربونه درگاه حضرت عشق ردخور نداره من که تا حالا هرچی ازش خواستم گرفتم کارم خیلی درسته نه!...

۲
کاشکی هوشیاری نصیبم نمی شد
باعث رنج و فریبم نمی شد
آخه هوشیاری غم بزرگیه...
بعضی ها قید همه چیزو زدن
بعضی ها اسیر اقبال بدن
اون بالا نشستی گوش کن ای خدا
چه عذابیه به دنیا اومدن...
از حق که بگذریم چند وقتیه موندم مردد که بالاخره بین سلامتی و خواب بزرگترین نعمت کدومه! بزرگترا می گن سلامتی ولی خب! من خودم در
حال حاضر خوابو ترجیح می دم...
چه حس مشتر ک مزخرفی!...اینکه وقتی اللهم انا نشکو الیک فرهمند یا بلاکش بنان یا بهار دلکش شجریان یاشقایق داریوش یا کعبه دلهای الهه یا ترانه مادر حبیب یا نیلوفرانه افتخاری یانجوای جرج مایکل یا کودکانه فرهاد یا تنها تو بمان پریسا یا هزار تا کوفت و زهر مار دیگه رو گوش میکنی یه حس مشترک بهت دست میده قبول کن همین احساسات مشترک مزخرفه که حال آدمو به هم میزنه!