من قالتاق تر از آنی هستم که حتی خودم فکرش را می کردم.قیافه ام که این روزها اینطور به نظر می رساند.آهنگ هایی هم که بگوش جان نیوش می کنم.افکاری که در سر می پرورانم.کتابهایی که تنها قصد خریدشان را دارم و البت نه خواندنشان را. گفتارم.رفتارم.حضورم درسر کلاسها.درس خواندنم. دانشگاه رفتنم.مسجد رفتنم.خوش و بش با دوستانم.اغلب نویسه ها و صد البته این نوشتار. به قول خانوم والده: یک میدان شوشی تمام عیار.
نمی دونم که این درد از که دیرم
همی دونم که درمونش تو دانــی