یاحق

ریزتر که بودم با دو تومان چرخ و فلک سوار می شدم جلوی در دکان حسین بقال آهای عمو چرخ و فلکی  وضوح ِ فراترازحدودمان از صحنه ی روزگار محوشد.آهای زندگی آی آدمها که در ساحل نشسته شاد وخندانید کاش این مردم دانه های دلشان پیدا بود.من از جایی میان مرگ و زندگی با شما صحبت می کنم یکسال هم کم بود برای بزرگ شدن خواب نیلوفرکه من پیر شدم حساب شنبه و یکشنبه هامان که از دست رفت نگاه هراسان زندگی به مرگ در حسرت چشمان تو رخت عریانی به تن کرد و آرامش آرام آرام چقدر دیر زود شد. . .