هر روز در گذر از هزارچم ِ زندگی خیال آشفته ام را می دوانم روی شن های ساحل تا دریای بزرگ و آرام ! .. و خیال آشفته ام تویی !! می ایستم و نفس نفس زنان چشم می دوزم به دوردستِ تماشا ! بی آنکه پی ِ کسی یا چیزی باشم ! فارغ از همه جا و همه کس و حتا دریا دستان خسته ام را شکل خواهش می کنم برای عروج ماه! عروج ماه آمدن توست!! و منتظر می مانم تا ردپای خیالم که آرام بگیرد در آغوش آمدنت! ..
غروب جمعه ساعت 5 عصر

با توام ترانه بانو! نمی گم شبیه من باش!
لااقل تو این سیاهی یه کم اسطوره شکن باش!*












*یغماگلرویی